دوش افکا رم بسی بودی پریش                                   ناگهان رفتم پی اعمال خویش

                تا که شیطانم نسازد وسوسه                                       اندکی رفتم به فکر مدرسه

                 مدرسه باب علوم  عالم است                                   هرچه در وصفش سخن گویم کم است

               مدرسه میقات گاه عارفان                                           مدرسه جای صفای عاشقان

                تشنگان علم را سیراب از او                                      نور عرفان چون شبی مهتاب از او

                معنی عدل و عدول ازاو بود                                      شیخ انصاری حصول او بود

                مدرسه علم نجوم میاورد                                          سید بحرالعلوم می پرورد

                مدرسه شیخ کلینی می دهد                                      رهبری همچون خمینی می دهد

               در فصاحت فلسفی می پرورد                                    سفره ی وعاظ را می گسترد

              گرچه کاشانی بری از وسوسه است                            جمله افکارش برای مدرسه است

سروده ایی از پدر شهید عباس کاشانی پور

خیر مدرسه ساز حاج مرتضی کاشانی پور